عشق میورزی اما فقط تقلاست برای اینکه از من بگذری و بگویی مرا بی نهایت می ستودی ولی

تنگ قلبم ظرفیت دریای عشقت را نداشت و به راحتی طناب دار خیانت بر گردنم می نهی و به

راحتی و بدون هیچ محکمه ای مرا بالا می گشی و چهار پایه را با لبخندی سر شار از خیانت که

پنهان است را از زیر پایم میکشی و این است بد روزگار عاشقی امروزی ما.

مثل آن مسجد بین راهی ، تنهایم................

هر کس هم می آید مسافر است ، می شکند هم نمازش

و هم قلبم را

عشقت اگر به دلم بتابد چه کنم ؟

مهرت به سرای من بخوابد چه کنم ؟

یکدم به سوال من جوابی بده عشق ؟

روزی که دلم تو را بخواهد و نباشی چه کنم ؟

تقدیم به همسرم

خدایا

جای سوره ای به نام عشق در قرآنت خالیست که اینگونه آغاز گردد :

و قسم به روزی که قلبت را می شکنند و جز خدایت مرهمی نخواهی یافت.

در این شهر صدای پای مردمی است که همچنین که تورا می بوسند طناب دارت را

می بافند ، مردمی که صادقانه دروغ می گویند و خالصانه به تو خیانت می کنند ...

در این شهر هر چه تنها تر باشی پیروزتری !!!!!!!

آدمها کنارت هستند تا کی ؟ تا وقتی به تو احتیاج دارند .

از پیشت می روند یک روز ، کدام روز؟ وقتی کسی آمد.

دوستت دارند تا چه موقع ؟ تا موقعی که کسی دیگر را برای دوست داشتن پیدا کنند.

می گویند عاشقت هستند تا همیشه ! نه ، فقط تا وقتی که نوبت بازی با تو تمام شود.

و این است بازی با هم بودن ..................

ایران من تا ابد پاینده باد

باز هم جوانان بی همتای ایران به پای صندوق های رای رفته و ثابت کرده ما دولت های اجنبی را فنا میکنیم چون کوروش کبیربر بیگانگان تازیدند و خون جاری در رگ هایشان فوران کرد.

مهم نیست از کدام حزب هستیم مهم اتحاد و پیوستگی است.

تبریک به هوادارن دکتر روحانی و با آرزوی ایرانی پیشرفته و در صدر کشور های جهان اول و با امید پیروزی در همه رشته ها.

نظر یادتون نره

سلام.

رویایم میگذرد با وجودت آنقدر دلتنگ میشوم که میخواهم رگ هایم را بزنم تا تپش قلبم از

حرکت بیفتد اما چگونه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

کاش میدانستی قلبم به نام توست و رگم های با نام تو خون را جریان می دهند و نفسم تو

هستی اما چه زود دیر میشود که بفهمی عشقم به تو تا چه حد بی مرز و اندازه بود.

تبریک می گویم پری قصه هایم باورم نمیشد تو مال من و من مال تو باشم مرز جدایی ما وجود ندارد و کاش این عشق بدون مرز بماند.

هر بار می آیم ابراز علاقه کنم فقط سنگ نثارم میکنی سنگ هایت بال هایم را خونین
میکنداما توبا سنگ محکم تری میزنی از تهمت
و قضاوت نا عادلانه. راست می گوید حمید عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست.

هیزم کش عشق خویش بودم و نمیدانستم چه چیز را باید به آتش بکشم و بعد از این همه تازه فهمیدم برای خود هیزم کشی کردم تا خود را بسوزانم و بس.

پروانه ای شدم که فقط روشنی شمع او را خیره کرد و از  سوختنش غافل شد تا سوخت و ساخت.